Povodom 5. februara, Dana sjećanja na sve poginule građane Sarajeva u periodu od 1992. do 1995. godine i 23. godišnjice stradanja 68 građana Sarajeva na pijaci Markale, danas je održana komemorativna sjednica Skupštine Kantona Sarajevo, Gradskog vijeća Sarajeva i općinskih vijeća sa područja Kantona Sarajevo.
Komemoraciju je otvorila predsjedateljica Skupštine KS Ana Babić, uz podsjećanje da je Skupština KS 2007. godine donijela odluku da se 5. februar, kao dan na koji se 1994. godine na pijaci Markale desio najveći masakr nad građanima Sarajeva, proglasi Danom sjećanja na sve stradale građane u periodu opsade 1992-1995. godina.
Kazala je da se Sarajevo danas sjeća svih onih koji su dali život za slobodu i domovinu.
"Ovaj dan obilježavamo kao dan sjećanja na sve naše nevine sugrađane ubijene tokom 1395 dana opsade Sarajeva. Ubijeno je više od 11.000 Sarajlija, od kojih 1.601 dijete. Više od 50.000 naših sugrađana je ranjeno, a mnogi od njih žive sa trajnim invaliditetom", istakla je predsjedateljica Babić ovom prilikom.
Prisutnima se obratio i predsjednik Saveza logoraša u BiH Jasmin Mešković koji je naglasio da su prije 22 godine topovi utihnuli ali da smo ostali suočeni sa svim što je učinjeno.
Naveo je da je oko 200.000 ljudi u BiH prošlo kroz logore, koji nisu bili samo mjesta smrti više od 30.000 ljudi, već i ”mjesta u kojima su se proizvodili živi leševi”.
”Kada govorimo o opsadi Sarajeva, govorimo o jednom od najvećih nekažnjenih zločina na području Balkana. Govorimo o četiri godine prozivodnje smrti i živih leševa. Preko 6.000 osoba je prošlo kroz logore na području Sarajeva”, dodao je Mešković.
Po njegovim riječima, samo u logoru "Kon Tiki" u Vogošći ubijeno je 400 žrtava, u logoru u Hadžićima 94, u Ilijašu 200, više od 60 žrtava ubijeno je u logoru na Ilidži, te oko 120 u Novom Gradu. Oko 25.000 žena i muškaraca u periodu agresije na BiH su silovani a među njima i brojna djeca.
”Bez kolektivne memorije ne može biti kontinuiteta ni identiteta. Moramo se sjećati svih žrtava u BiH, odati im poštovanje. Živima dugujemo poštovanje, ali mrtvima ne dugujemo ama baš ništa osim istine” , istakao je Mešković.
Tokom komemorativne sjednice prikazani su i dijelovi dokumentarnih filmova "Logori smrti" i "Nevidljivi ožiljci", autora Avde Huseinovića koji svjedoče o zločinima počinjenim u Sarajevu i BiH tokom protekle agresije.
Nakon komemorativne sjednice, delegacije Kantona Sarajevo, FBiH, Grada i općina, udruženja, te brojne druge, kao i građani, položili su cvijeće i vijence na spomen ploču žrtvama masakra na pijaci Markale. Tog kobnog dana, gelerima granate ispaljene s agresorskih položaja iz pravca Mrkovića usmrćeno je 68 i ranjeno 142 naših sugrađana. Ubijeni su: Senad Arnautović, Ibrahim Babić, Mehmed Baručija, Ćamil Begić, Emir Begović, Vahida Bešić, Gordana Bogdanović, Vaskrsije Bojinović, Muhamed Borovina, Faruk Brkanić, Sakib Bulbul, Jelena Čavriz, Almasa Čehajić, Zlatko Čosić, Alija Čukojević, Verica Ćilimdžić, Smilja Delić, Ifet Drugovac, Dževad Durmo, Fatima Durmo, Kemal Džebo, Ismet Fazlić, Vejsil Ferhatbegović, Dževdet Fetahović, Muhamed Fetahović, Ahmed Fočo, Majda Ganović, Isma Gibović, Rasema Hasanović, Alija Hurko, Mirsada Ibrulj, Mustafa Imanić, Rasema Jažić, Razija Junuzović, Hasija Karavdić, Mladen Klačar, Marija Knežević, Selima Kovač, lbro Krajčin, Sejda Kunić, Jozo Kvesić, Numo Lakača, Ruža Malović, Jadranka Minić, Safer Musić, Nura Odžak, Mejra Orman, Hajrija Oručević, Seid Prozorac, Smajo Rahić, Igor Rehar, Sabit Rizvo, Zahida Sablja, Nedžad Salihović, Hajrija Smajić, Emina Srnja, Džemo Subašić, Šaćir Suljević, Hasib Šabanović, Ahmed Šehbajraktarević, Bejto Škrijelj, Junuz Švrakić, Pašaga Tihić, Munib Torlaković, Ruždija Trbić, Džemil Zečić, Muhamed Zubović i Senad Žunić.
Prisutnima na Markalama se obratila i ministrica za rad, socijalnu politiku, raseljena lica i izbjeglice Kantona Sarajevo Amela Dautbegović i tom prilikom, između ostalog, navela podatke Instituta za istraživanje zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava koji potvrđuju da su civili i civilni objekti u Sarajevu bili kontinuirana meta agresorske vojske u periodu opsade.
"Najveći broj masovnih ubistava civila, od njih 230, desio se ispred ili u objektima stanovanja. Na 38 mjesta su građani ubijani dok su prelazili ulicu. U redovima za vodu, humanitarnu pomoć, na pijacama ili u potrazi za drvima masovna ubistva civila su se dogodila 26 puta. U više počinjenih masakara smrtno su stradala djeca tokom igre,u školi.... U dva navrata su počinjena masovna ubistva pacijenata i medicinskog osoblja u bolnicama,a civili su ubijani i tokom dženaze sugrađanima", navela je ministrica Dautbegović i dodala da su za zločine u Sarajevu, u postupcima koji su vođeni pred Haškim tribunalom, pravosnažno osuđeni samo komandant SRK Stanisalv Galić i Dragomir Milošević.
"Živima dugujemo poštovanje, ali mrtvima ne dugujemo ništa osim istine, traženja pravde i sjećanja na njihove žrtve", zaključila je svoje obraćanje ministrica Dautbegović.
